...

...

KKKKKKKKKKKK

Do mnie należy mój umiłowany, a ja do niego. On pasie swoje stado pomiędzy liliami. -------------- Pachną już mandragory, czekają
u drzwi naszych wspaniałe owoce; świeże i jeszcze zeszłoroczne, dla ciebie, mój umiłowany, zebrałam je wszystkie.Pnp 2,16.7,14
Pospiesz się, pospiesz się, mój umiłowany, upodobnij się do gazeli albo do jelenia młodego na balsamowym wzgórzu.Pnp 8,14
-----

Na pustynię chcę ją wyprowadzić i mówić jej do serca.I będzie Mi tam uległa jak za dni swej młodości, gdy wychodziła z egipskiego kraju. I poślubię cię sobie na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo,przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność,a poznasz Pana. Oz 2,16b.17b.21-22
Kimże jest ta, co od pustyni podąża, wsparta na swoim umiłowanym? Pnp 8,5


czwartek, 17 sierpnia 2017

Tron Pana - niewzruszona Miłość.

Tak mówi Pan:
"Niebiosa są moim tronem,
a ziemia podnóżkiem nóg moich.
Jakiż to dom możecie Mi wystawić
i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie?
Przecież moja ręka to wszystko uczyniła
i do Mnie należy to wszystko
- wyrocznia Pana.
Ale Ja patrzę na tego,
który jest biedny i zgnębiony na duchu,
i który z drżeniem czci moje słowo

Jest taki, co zabija w ofierze wołu, a morduje człowieka;
ofiaruje barana, a psu łeb ukręca;
składa ofiarę z pokarmów, ale też z krwi wieprzowej;
pali kadzidło, ale czci bóstwo nieprawe.
Podobnie jak oni obrali sobie drogi
i dusze ich upodobały sobie obrzydłych bożków,
  tak Ja również wybiorę dla nich utrapienia
i sprowadzę na nich zło, którego się obawiają,
ponieważ wołałem, a nikt nie odpowiadał,
mówiłem, a nie słuchali.
Owszem, czynili zło w oczach moich
i wybrali to, co Mi się nie podoba". 


Iz 66, 1-4




Dwulicowe i niestałe jest serce człowieka. Wprawdzie pożąda on miłości, ale nie jest tak wierny jak Bóg - nie potrafi kochać. To dlatego tak mało szczęśliwych ludzi stąpa po ziemi. Nie umiemy obdarowywać się nawzajem tym, czego najbardziej pragniemy. Nasze serca są nieufne i poranione, a ręce puste. Nie mamy skąd zaczerpnąć Miłości, chociaż Jej Źródło jest w zasięgu naszych rąk i wypływa obficie z Serca Boga, bo brakuje nam wiary.